တစ္ခါက ငါးမွ်ားသူ၂ဦးကန္စပ္မွာဆံုၾကတယ္တဲ့။
ပထမလူက ငါးခပ္အ႐ြယ္ ခပ္လတ္လတ္ တစ္ေကာင္မိပါေလေရာ။ သူက ငါးကို ငါးမွ်ားခ်ိတ္က ျဖဳတ္ၿပီး ဆၾကည့္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းခါၿပီး ေရထဲျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ငါးႀကီး တစ္ေကာင္ ထပ္မိျပန္တယ္။ ျပန္လႊတ္လိုက္ျပန္ေရာ။
ေနာက္တစ္ခါငါးအႀကီးႀကီး တစ္ေကာင္မိေတာ့လည္း ျပန္လႊတ္လိုက္ျပန္တယ္။
ဒီအခါမွာ ဒုတိယလူက ေမးတယ္။ ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ေလာဘႀကီးတယ္ထင္တယ္ ငါးအႀကီးႀကီးေတြမိတာေတာင္ မႀကိဳက္လို႔ျပန္လႊတ္တယ္ဟုတ္လား။ ပထမလူက ျပန္ေျဖတယ္။
က်ဳပ္ယူလာတဲ့ ပလိုင္းက ေသးေနလို႔ပါဗ်ာတဲ့။
စာေရးသူတို႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာလည္း ပထမလူလိုလူေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အခြင့္အလမ္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္မေနသူေတြပါပဲ။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ တာဝန္ႀကီးႀကီးေတြ ႐ွိေနတတ္တယ္။ ကိုယ့္မွာက တာဝန္ကိုယူဖို႔ အရည္အခ်င္းက မလံုေလာက္ေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီတာဝန္ကို အရည္ခ်င္းပို႐ွိသူက ရသြားတယ္ ။ အေကာင္းဆံုးေဆာင္႐ြက္ျပၿပီး ရာထူးေတြ တက္သြားတယ္။ ကိုယ္နဲ႔အတူတူအလုပ္ဝင္တဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္မွဝင္တဲ့လူက ရာထူးတက္သြားတာၾကံုဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒီအခါမွာ အထက္လူႀကီးကို အျပစ္တင္တယ္။ တဖက္လူကိုေတာ့ မနာလိုမုန္းတီးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ ျပန္သံုးသပ္ဖို႔ ေမ့ေနတတ္တယ္။ ကိုယ့္ပလိုင္းကိုကိုယ္ျပန္ျကည့္ပါဦး။
ဘယ္အ႐ြယ္လဲလို႔။ ေသးရင္ ပလိုင္းႀကီးႀကီး႐ွာရမယ္ေလ။ အခြင့္အလမ္းေတြကို အမိအရဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ေပါ့။
ဝင္းထိန္ (အင္းစိန္) ေလးစားစြာ ေရးသားပါသည္။
ပထမလူက ငါးခပ္အ႐ြယ္ ခပ္လတ္လတ္ တစ္ေကာင္မိပါေလေရာ။ သူက ငါးကို ငါးမွ်ားခ်ိတ္က ျဖဳတ္ၿပီး ဆၾကည့္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းခါၿပီး ေရထဲျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ငါးႀကီး တစ္ေကာင္ ထပ္မိျပန္တယ္။ ျပန္လႊတ္လိုက္ျပန္ေရာ။
ေနာက္တစ္ခါငါးအႀကီးႀကီး တစ္ေကာင္မိေတာ့လည္း ျပန္လႊတ္လိုက္ျပန္တယ္။
ဒီအခါမွာ ဒုတိယလူက ေမးတယ္။ ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ေလာဘႀကီးတယ္ထင္တယ္ ငါးအႀကီးႀကီးေတြမိတာေတာင္ မႀကိဳက္လို႔ျပန္လႊတ္တယ္ဟုတ္လား။ ပထမလူက ျပန္ေျဖတယ္။
က်ဳပ္ယူလာတဲ့ ပလိုင္းက ေသးေနလို႔ပါဗ်ာတဲ့။
စာေရးသူတို႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာလည္း ပထမလူလိုလူေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အခြင့္အလမ္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္မေနသူေတြပါပဲ။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ တာဝန္ႀကီးႀကီးေတြ ႐ွိေနတတ္တယ္။ ကိုယ့္မွာက တာဝန္ကိုယူဖို႔ အရည္အခ်င္းက မလံုေလာက္ေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီတာဝန္ကို အရည္ခ်င္းပို႐ွိသူက ရသြားတယ္ ။ အေကာင္းဆံုးေဆာင္႐ြက္ျပၿပီး ရာထူးေတြ တက္သြားတယ္။ ကိုယ္နဲ႔အတူတူအလုပ္ဝင္တဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္မွဝင္တဲ့လူက ရာထူးတက္သြားတာၾကံုဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒီအခါမွာ အထက္လူႀကီးကို အျပစ္တင္တယ္။ တဖက္လူကိုေတာ့ မနာလိုမုန္းတီးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ ျပန္သံုးသပ္ဖို႔ ေမ့ေနတတ္တယ္။ ကိုယ့္ပလိုင္းကိုကိုယ္ျပန္ျကည့္ပါဦး။
ဘယ္အ႐ြယ္လဲလို႔။ ေသးရင္ ပလိုင္းႀကီးႀကီး႐ွာရမယ္ေလ။ အခြင့္အလမ္းေတြကို အမိအရဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ေပါ့။
ဝင္းထိန္ (အင္းစိန္) ေလးစားစြာ ေရးသားပါသည္။
No comments:
Post a Comment