ပိေတာက္ေတြပြင့္ေနတာ နွစ္ရက္ရွိပါၿပီေကာ--
ပြင့္ပြင့္ခ်င္း ေန ့ကတည္းက ေဒၚၾကီးစိုး က ပိေတာက္ေတြ ခူးမယ္လုပ္ေနလို ့ တားထားရတယ္။
“ေဒၚၾကီးစိုးရယ္--ပိေတာက္ေတြကို မခူးပါနဲ ့--ေၾကြတဲ့အထိ ဒီအတိုင္းထားထားပါေနာ္-”
ေမ ေၿပာေတာ့ ေဒၚၾကီးစိုးက သက္ၿပင္းခ်ၿပီး စိတ္မေကာင္းတဲ့ ေလသံနဲ ့ ေၿပာတယ္ေလ-
ပိေတာက္ေတြေၾကြ တဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီး ပန္းေၾကြလမ္းကို ေလွ်ာက္ဦးမလို့လား ေမရယ္-တဲ့-
ဟုတ္တယ္--ေမ ပန္းေၾကြလမ္းကို ေလွ်ာက္ဦးမယ္--
ေဟာ---အိ္မ္ၿပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ ဟိုး ၿခံအေနာက္ဖက္ က ေအာ္သံေလး သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ --
ေမ ့ႏွလံုးသားအစံုဟာ တဆတ္ဆတ္ ခုန္တာၿမန္လာတယ္--
ပိေတာက္ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ ့လမ္းေလးကေန ၿခံေနာက္ စမ္းေခ်ာင္းေလးဆီကို ေမ တလွမ္းခ်င္းလွမ္း
ေလွ်ာက္ သြားမိတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ေမႊးအီခ်ိဳသင္းေနတဲ ့ ပိေတာက္နံ ့ေလးက ေမ့ကို ၾကိဳ ေနတယ္။
ေလေၿပ အေ၀့မွာ တလြင့္လြင့္ေၾကြက် လာ တဲ ့ပိေတာက္ပြင့္ေလးေတြက ကလူၾကည္စယ္ေနသလိုပါပဲလား-
တသြင္ သြင္ စီးေနတဲ ့စမ္းေခ်ာင္းနားေလးအေရာက္ မွာ ပိေတာက္၀ါ၀ါ ေတြ ခင္းထားတဲ ့ ေၿမၿပင္ေပၚ ေမ ဒူး
ေထာက္လိုက္ရင္း ၿပန့္ၾကဲေနတဲ ့ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကိုလိုက္ေကာက္ ေနတုန္းမွာ ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းက ငွက္
ကေလးရဲ ့အသံကို ေမ ၾကားေနရၿပီ--
ဥၾသ--ဥၾသ
ေဟာ--ေမ ့အေဖာ္ေလးလာၿပီပဲ--
ေမ နဲ ့ အတူ လြမ္းေနက် လြမ္းေဖာ္ေလးက ပိေတာက္ပြင့္ခ်ိန္ မွာမွ အလြမ္းေတး လာသီေနပါေပါ ့လား--
တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနတဲ ့ႏွလံုးသားထဲကလဲ ဥၾသ ေလးနဲ့အၿပိဳင္ ၿမည္ေၾကြးသီၾကဴးေနတဲ့ အသံေလးက----
-အေမာင္--အေမာင္--တဲ ့
စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲကို ပန္းေၾကြ ပြင့္ေလးေတြ ေမွ်ာရင္း ရင္ထဲမွာ စူးနင့္နာက်င္ေနတယ္........ပိေတာက္ေတြလဲ
ပြင့္ဖူးတဲ ့ ဒီအတာေႏြဦး ေရာက္ၿပန္ၿပီအေမာင္၇ယ္--ဥၾသေလးကေလ ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေမ ့ဆီ အခ်ိန္မွန္
လာတယ္ အေမာင္၇ဲ ့--ပိေတာက္ပြင့္ေလးေတြကလဲပြင့္ေပးၾကတယ္-
ေမ ့ဆီ ၿပန္မလာႏိုင္ေတာ့တာ ေမ ခ်စ္ရတဲ ့အေမာင္ ပဲေလ--
မနက္ၿဖန္ဆို သၾကၤန္ ၾကိဳတဲ့ ေန ့ေလ အေမာင္--
ေမ အစြမ္းကုန္ အလွေတြၿပင္ ၿပီး အေမာင္ေလာင္းမယ့္ အတာေရဦး ကိုရင္တခုန္ခုန္ေစာင့္ၾကိဳ ေနက်အခ်ိန္ေပါ ့
မနက္ၿဖန္လဲ ေမ အလွၿပင္ထားမယ္ေနာ္--အေမာင္မလာရင္လည္းလဲေနေပါ ့--ေမတို့ရဲ ့အခ်စ္နွစ္ပတ္လည္ေန့
့ေလးမွာ ေမကေတာ့ အလွေတြၿပင္မွာပဲ-
ႏွလံုးသားထဲက အေမာင့္ကိုခ်စ္တဲ့ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ ေတြ နဲ့အတူ အေမာင္မရွိေတာ့တဲ ့့ဒီနွစ္သၾကၤန္ကိုလည္း ေမ
ၾကိဳရဦးမွာေပါ ့ ခ်စ္တဲ့အေမာင္ရယ္-
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ငယ္ေဖာ္ ၊ငယ္ခ်စ္ဦး၊ငယ္က်ြမ္းေဆြ --ဘယ္လိုပဲေၿပာေၿပာ ေမ ့ နွလံုးသားကခ်စ္ဦးသူ က အေမာင္-ပဲေလ။
အပ်ိုေဖာ္၀င္စကတည္းက ေမ ့စိတ္အစဥ္က ိုစိုးမိုးထားသူက လဲ အေမာင္ ပဲ။ တလမ္းတည္းေနၿပီး အိမ္ခ်င္းလဲ
မေ၀းဘဲ လူၾကီးခ်င္းလည္းရင္းနွီးၾကလို ့ အေမာင္နဲ ့ေမ က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခင္မင္တြယ္တာလာခဲ့ေန
ၾကတယ္။ ေက်ာင္းမွာ စာေတာ္ ၿပီး အသင္းအဖြဲ ့ေတြမွာ ဦးေဆာင္ပါ၀င္တတ္တဲအေမာင္က ေမ ့ထက္တတန္း
ပဲၾကီးေပမယ္ ့ သိပ္လူၾကီးဆန္တာပဲ-သိပ္လဲဆရာလုပ္ခ်င္တာေလ-- အေမာင္ --ဆိုတဲ့နာမည္ကိုေတာင္ ေမ့ဘာ
သာ ရင္ထဲက တိတ္တိတ္ေလးၾကိတ္ေခၚေနေပမယ့္ သူ ့ေ၇ွ့မွာေတာ့ မေခၚ၇ဲဘူး။
မိသားစုမွာ အငယ္ဆံုးသမီး ေမ က ကေလးဆန္ ၊ ႏြဲ ့ဆိုးဆိုးတတ္သေလာက္ သားၾကီးၿဖစ္တဲ ့အေမာင္ကေတာ့
လူၾကီးဆန္ၿပီး တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္တယ္။ ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးေတြတသီၾကီးနဲ ့ ေအာင္ၿပီး အေမာင္
ေဆးေက်ာင္းတက္၇ေတာ့ ေမ ေပ်ာ္လိုက္တာ--ေမက ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကင္ၾကင္နာနာ ေဆးကုေပးတဲ ့
ဆရာ၀န္ေတြကို သိပ္သေဘာက်တာေလ-အေမာင့္ကို ဒီအေၾကာင္းေၿပာၿပေတာ့ ေမ ့ေခါင္းကို ပုတ္ၿပီး --
“ေမက ကိုယ့္ ကို ခုကတည္းက ေဆးကုေပးခိုင္းေနတာေပါ ့ေလ-”လို ့ ခ်စ္စႏိုးၾကည္စယ္တယ္-
အဲဒီကတည္းက အရာရာေမ့အေပၚ အလိုလိုက္ ဂရုစိုက္တတ္တဲ ့အေမာင့္စိတ္ကို ေမ သိရွိၾကည္ႏူးခဲ့ရတယ္-
အေမာင္နဲ့ ေက်ာင္းအတူတူတက္ခ်င္လို ့ အသည္းအသန္စာၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ္ ့
အမွတ္စာရင္းထြက္တဲ့အခါ ေဆးအမွတ္ မမွီေတာ ့ ေမ ငိုလိုက္ရတာ--
အဲဒီတုန္းက ေမ့ကို စိတ္ရွည္လက္၇ွည္ရွင္းၿပခဲ့တယ္--
“ေမက ဘာလို ့ေဆးေက်ာင္းတက္ခ်င္တာလဲ--ေမ့ပံုစံၾကည့္ရတာ ေဆးပညာကိုလဲ ဒီေလာက္ၾကီး၀ါသနာပါပံုမရ
ပါဘူး-“ ေဆးေက်ာင္းမွာ အေမာင္ရွိလို့--လို့မေၿပာရဲေတာ့ ေမ ၿငိမ္ေန၇တာေပါ ့-
“ ဒီမယ္--ကိုယ္ ေၿပာၿပမယ္ ေမ၊ လူေတြဟာ ကိုယ္ ၀ါသနာပါ၇ာနဲ ့ အသက္ေမြးမွ ဘ၀မွာေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာ၊ ေအး-
တခ်ိုဳ ့က ဘ၀ေပးအေၿခအေနအရ ေရြးခ်ယ္ခြင္ ့မရွိလို့သာ ေပ်ာ္ရာမလုပ္ရဘဲ သင့္ေတာ္ရာလုပ္ကိုင္ရင္းဘ၀ ကို
ရွင္သန္ေနၾကရတာ၊ ခု ေမ က ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတုန္း ကိုယ္၀ါသနာပါရာပညာနဲ ့ အသက္ေမြးပါလား- ကိုယ္က ဘာ
လုပ္၇ရင္ေပ်ာ္မလဲ ကိုယ့္ဘာသာစဥ္းစားၾကည့္”
“ အင္း-- ေမေလ ကေလးေလးေတြကို ခ်စ္တယ္-- သူတို့ကို စာသင္ေပးခ်င္တယ္
“ ဒါဆို--ေမ ဆရာမ လုပ္ေပါ ့--” အေမာင္ေၿပာသလို ေမ ဆရာအတတ္သင္ ပညာရပ္ကို ေရြးခဲ့တယ္။
အမွတ္ေတြ အမ်ားၾကီးရၿပီး တၿခားလိုင္းေကာင္းေတြ ေရြးလို ့ရပါရဲ ့နဲ ့ ဆရာမလုပ္မယ္ ့ ေမ့ကို အားလံုးက ေၿပာ
ဆိုေနၾကေပမယ္ ့ အေမာင္ေၿပာတဲ့ အတိုင္းကိုယ္၀ါသနာပါရာပညာ သင္ရတာမို ့ေမ ေပ်ာ္တယ္-- ေနာက္ဆို
လူနာေတြကို ၾကင္ၾကင္နာနာ ေဆးကုေပးေနတဲ ့အေမာင့္အနားမွာေနၿပီး အနာဂါတ္ ရဲ ့ အဖူးအပြင္ ့ၿဖစ္တဲ
့ကေလးေလးေတြကို ေမက စာၿပေပးမယ္ေလ- ေမ ့ဘာသာ တိတ္တခိုး ၾကည္ႏူးစိတ္ကူးေနရေပမယ္ ့အေမာင္
က ေတာ့ ေဆးေက်ာင္းစာေတြနဲ့ နပန္းလံုးရင္း တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ကုန္သာ ကုန္သြားတယ္- ေမတို့ အေၿခအေန က
ထူးမလာဘူး--ဒါေပမယ့္ေလ ခံစားခ်က္ခ်င္း တူၿပီးစိတ္ခ်င္းနီးစပ္ေနလို့လားပဲ--အေမာင့္ရင္ထဲမွာ ေမ ရွိေန
တယ္လို ့ အလိုလို သိေနတယ္။
ဘာၿဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း အေမာင္ေလာင္းတဲ့ အတာေရဦးနဲ့ အေမာင္ေပးတဲ့ ပိေတာက္ပန္းေလး
ေတြက သက္ေသေပါ့ေနာ္။ ဒီလိုနဲ ့အေမာင္လဲဆရာ၀န္ၿဖစ္လို ့ ေမလဲမူလတန္းၿပဆရာမေလး ၿဖစ္လာခဲ့တယ္-
အဲဒီနွစ္ရဲ့ သၾကၤန္ဟာ မေမ့နိုင္တဲ့ အမွတ္တရပါ။ ထံုစံအတိုင္း အၾကိဳေန ့မနက္မွာ ေမ အလွေတြၿပင္ၿပီး အေမာင္
အလာကိုေစာင့္တယ္- အၾကိဳေန ့ဆို အေမာင္ က အိမ္မွာလုပ္တဲ့ သၾကၤန္မုန့္တခုခုယူလာၿပီး ေမ တို့အိမ္လာေပး
ရင္း ေမ့ကိုေရလာေလာင္းတာ အိမ္သားေတြကလဲသိၿပီး ၾကည္ၿဖဴတယ္။
မုန္ ့ခ်ိဳင့္ၾကီးကတဖက္ ပိေတာက္ပန္းေတြကတဖက္နဲ ့ အေမာင္ ေမ့ဆီ ေရာက္လာတယ္။
“ဟယ္--ပန္းေတြကလွလိုက္တာ--ေမ့ ကိုေပးမလို့လား-”
“ဟုတ္တယ္--ပန္းလဲေပးမယ္-ေရလဲေလာင္းမယ္-ေနာက္ၿပီး ေမ ့ကို ေၿပာစရာရွိလို ့
အခု --ကိုယ္ ပို့စတင္က်ၿပီး နယ္သြားရေတာ့မယ္-”
“ဟင္--ဘယ္ဘက္လဲ-အေ၀းၾကီးလား”
“အင္း--နဲနဲေတာ့ေ၀းတယ္ေမ--အညာမက်တက် ေနရာေလးေပ ါ ့-”
“ဒါဆို အဲဒီမွာပဲေနၿပီး ရန္ကုန္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ့ဘယ္ၿပန္လာႏိုင္မလဲေနာ္”
“ဟုတ္တယ္”
“ေတာထဲသြားမယ့္ အစား-အံတီတို ့ သြားေစခ်င္တဲ့ အဂၤလန္ပဲ ပညာေတာ္သင္သြားၿပီး ပါရဂူဘြဲ ့ ယူပါလား”
“ကိုယ္-အဂၤလန္မသြားခ်င္ဘူ ေမ--ၿပန္လာၿပီး အထူးကုေဆးခန္းလဲ မထိုင္ခ်င္ဘူး-ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဆး
ပညာသင္ခ်င္ခဲ့တာ ၿမန္မာၿပည္က အေၿခခံလူတန္းစားေတြ ရဲ ့အသက္ကို ကယ္ခ်င္လို ့ပဲ--ကိုယ့္မွာ ခိုင္မာတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္-ကိုယ္ေဆးပညာကိုလြယ္လြယ္ေလးေတြးၿပီးသင္လာတာမဟုတ္ဘူး-ေမ ့ကိုေၿပာဖူးသလိုပဲ-
ေ၇ြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိရင္ ကုိယ္ေပ်ာ္ရာဘ၀ကိုပဲေရြးရမယ္။
ခု ကိုယ့္မိသားစု က ဘာပဲေၿပာေၿပာ စီးပြားေရးခိုင္မာတယ္ေလ- ေနာက္ေၾကာင္းေအးၿပီး ကိုယ္ ေငြကို အသဲ
အသန္ မရွာလဲရတဲ့အေၿခအေနမွာ ကိုယ့္ထက္ အမ်ားၾကီး ဘ၀အေၿခအေန နိမ့္က် ဆိုး၀ါးတဲ ့တဲ ့လူေတြကို
ကူရမယ္။ေမ ့ကို လဲ ေမးခ်င္တယ္-ကိုယ္နဲ့အတူဆိုေမလိုက္ရဲပါ့မလားလို့”
“ ရွင္--”
“ကိုယ္နဲ့တသက္လံုးဘ၀ခရီးလမ္းအတူ ေလွ်ာက္ရဲလား--လို ့-”
ၾကည့္-အဲဒီအေမာင္ဟာေလ--ခ်စ္တယ္၊ၾကိဳက္တယ္ အရင္မေၿပာဘူး--ေမ နဲနဲ စိတ္ ေကာက္ခ်င္လာၿပီ-
“ေမ--မ်က္နွာၾကီးက ဘယ္လိုၿဖစ္သြားတာလဲ--ကိုယ္ေၿပာတာမၾကိုက္လို့လား-”
“ဟုတ္တယ္--မၾကိဳက္ဘူး-ဘာၿဖစ္လို့ ေမ့ကို တဘ၀ လံုး အတူေခၚ ခ်င္တာလဲ-ဆိုတာ အရင္ေၿပာေပါ ့-”
“ေအာ္---ေမရယ္-ေမ့ကိုခ်စ္လို့ေပါ ့ကြယ္-တို့ႏွစ္ေယာက္တြယ္လာတဲ ့သံေယာဇဥိၾကိဳးက တဘ၀ စာ
ခိုင္ၿမဲေနၿပီပဲ”
အို--ေပ်ာ္လိုက္တာ--အေမာင္က ေမ့ကို ခ်စ္သတဲ ့--တဘ၀လံုး အတူလက္တြဲ ေလွ်ာက္မတဲ့--
“ေမ--ဘာမွလဲၿပန္မေၿဖပါလား--ေၿပာေလ-ကိုယ္နဲ့ အတူ လိုက္ႏိုင္ပါ့မလား-”
“ေမးေန၇ေသးလား အေမာင္ရယ္-”
“ဘယ္လို --ကိုယ့္ကို ေမ ဘယ္လို ေခၚလိုက္တယ္--”
“အေမာင္လို့--ေလ--ေမ့ရင္ထဲက တသက္လံုးၾကိတ္ေခၚလာတဲ့နာမည္ေပါ့- ခုမွပဲတရား၀င္ေခၚခြင့္၇ေတာ့မယ္--
ေမေခၚတာၾကိဳက္လားဟင္-”
အေမာင္က ေမ ေမးတာမေၿဖဘဲ ေမ ့မ်က္နွာေလးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးႏူးညံ့ၾကင္နာစြာ ၿပံဳးလိုက္တယ္-ၿပီးေတာ ့
ေမ့ကို ေရေလာင္းတယ္-
“ ဒီအတာေရက ကိုယ့္ရဲ ့ခ်စ္ေမတၱာေရစင္ေပါ ့ေမ--
ေဟာသည္ပိေတာက္ပန္းေလးကလဲ ကိုယ့္ရဲ ့ ေမတၱာပန္းေလး--”
အေမာင္ကမ္းေပးတဲ ့ ေမႊးၾကိဳင္ေနတဲ ့ေရႊအိုေရာင္ ပိေတာက္ခိုင္ေလးကို ေမ ဖြဖြေလးေမႊးလိုက္တယ္-
ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးလိုက္တာ--
ေမ့ဘ၀မွာ အေမာင္ ့ခ်စ္ၿခင္ းေမတၱာ နဲ ့အားလံုးၿပည္စံု လံုၿခံဳသြားပါၿပီ။
အရာရာ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ၿပီး စိတ္သေဘာထား ေၿဖာင့္မတ္တဲ ့ ၾကင္နာတတ္တဲ ့ အေမာင္နဲ့သာဆိုရင္ေလ
ဘ၀ခ၇ီးလမ္းဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း ေပါ ့အေမာင္ရယ္-
ေမ ေလွ်ာက္၇ဲပါတယ္--
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ကေလးေလးေတြ စာသင္ေပးရင္ း ၊ေမတို့ႏွစ္ေယာက္ ေရွ့ေရးအတြက္ လိုအပ္တာေတြၾကိုတင္ၿပင္ဆင္ရင္း
အေမာင္နဲ့ ေ၀းေနရတဲ ့ လြမ္း၇က္ေတြကို ေမ အက်ိဳးရွိရွိ ၿဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ေလ-- ေႏြဂိမာန္ကူးလို ့ဥၾသေလးေတြ တြန္ၾကဴးတဲ့အတာ ရက္ေတြေ၇ာက္ရင္ေတာ့ ေမ အေမာင့္ကို
ေမွ်ာ္မိၿပီ။ အေမာင္ကလဲေလ --သၾကၤန္ပိတ္ရက္ ၿပန္လာမယ္ေၿပာၿပီး ခုအၾကိဳေန ့ေရာက္ေနၿပီ-
ေမ တမ္းတေၿပာဆိုေနတုန္းမွာပဲ ေမ ့ေ၇ွ့ကို အေမာင္ေရာက္လာတယ္- အို--အေမာင္က အသားေတြလဲ ညိဳ
သြားတယ္-မ်က္နွာကလဲ ပိုလူၾကီးဆန္လာသလိုပဲ-
“အေမာင္--အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီလားဟင္--”
“ဟုတ္တယ္ေမ--အခု တာ၀န္က်ေနတဲ ့ရြာၾကီးက ေတာမက်၊ၿမို့မက် နဲ့စည္ကားေပမယ္ ့ ေဆး၇ံုမွာ
ဆရာ၀န္က ကိုယ္တေယာက္တည္းေလ-ပင္ပန္းေပမယ့္-ေပ်ာ္ပါတယ္-ေမ့ကိုလဲေၿပာမလို ့--
ကိုယ္တို ့လက္ထပ္ၾက၇ေအာင္ေနာ္--ခုတာ၀န္က်တဲ့ေနရာ ေမ့ကိုေခၚသြားမယ္”
ဒီလိုနဲ့ အေမာင့္ကိုပါရမီၿဖည့္ဖို အေမာင္ေခၚတဲ့ေနာက္ ကို ဖ၀ါးေၿခထပ္ လိုက္လာခဲ့ရတယ္--ေမ့အလုပ္ကိုလဲ
ေမာင္ တို့ရြာ ကေက်ာင္းကို ေၿပာင္းလိုက္တယ္-
ရြာထိပ္က အေမာင္ ၿပင္ဆင္ထားတဲ ့ေမတို့ေနရမယ့္ အိမ္ေလးက ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုးနဲ ့က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေပမယ္
့ခ်စ္စရာေလး -- ၿခံၾကီးကလဲအက်ယ္ၾကီးပဲ--ေမ ့အၾကိဳက္ သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြနဲ ့-
“လာ--ေမ့ကိုၿပစရာရွိတယ္”
အေမာင္ေခၚရာ ၿခံေနာက္ဖက္အေရာက္မွာေတာ့--အို-ပိေတာက္ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ ့လမ္းေလးပါလား-
လမ္းအဆံုးမွာ ၾကည္လင္တ့ဲ စမ္းေခ်ာင္ေးလးက စီးဆင္းလို ့--
“သာယာလိုက္တာအေမာင္ရယ္--ေမ စိ္တ္ၾကည္ႏူးလိုက္တာ”
“ဘာမွ ပကာသန မရွိတဲ ့ ဒီေနရာေလးမွာ ေမ ေပ်ာ္ပါ့မလားလို ့ ကိုယ္စိုးရိမ္မိတယ္-”
“ေပ်ာ္တယ္အေမာင္--ေမ -ေပ်ာ္တယ္-အေမာင္ ့ကိုေၿပာခဲ့သလိုပဲ ေမ ဒီ၇ြာေလးမွာေနၿပီး အေမာင့္ကိုပါရမီ
ၿဖည့္ေပးမယ္ေနာ္-”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္-ေမရယ္--ကိုယ္တို ့ ဒီရြာေလးမွာ ဘ၀ကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ၾကမယ္ေနာ္-”
တကယ္ကို အေမာင္ေၿပာသလိုပဲ ေမ တို ့ ဘ၀ေလးကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ခြင့္ရခဲ့တယ္-
ကေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ စာသင္ေပးတဲ ့ ေမ ့ကို အားလံုးကခ်စ္ခင္ၾကသလိုေဆးကုဖို ့တခုတည္း
မဟုတ္ဘဲ ရပ္ေရးရြာေရးေတြပါ ကူညီေဆာင္၇ြက္ အၾကံေပးေနတဲ ့အေမာင္ ့ကို ရပ္ရြာက အားကိုး
ေလးစားၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ ဒီရြာေလးနဲ ့ ေမတို ့ဟာ တသားတည္းလို သံေယာဇဥ္ ၿဖစ္သြားၿပီး အေမာင္က အစိုးရ အလုပ္ကို ထြက္
လိုက္ၿပီးဒီ၇ြာေလးမွာပဲ ေဆးခန္းဖြင့္ၿပီး အေၿခခ်ေနထိုင္ဖို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္တဲ့အခါ ေမ ကလဲ သေဘာတူၾကည္ၿဖဴ
စြာ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။
ညဘက္လသာတဲ ့ေန ့ေတြမွာ အေမာင္က စႏၵ၇ားေလးတီးေတာ ့ ေမကသီခ်င္းဆိုတယ္။ ေမ ့ခံစားခ်က္ အတိုင္း
တထပ္တည္းက်တဲ ့အံတီခ်ိုၿပံဳးရဲ ့--ဘ၀ခ်င္းဆံုေတြ ့ပါရေစ--ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးေပါ ့---
♪ ♫ ♫ တဦးနဲ့ တဦး ခ်စ္ေစေၾကာင္းေတာင္းဆုၿပဳတယ္ေလ-ဘ၀ ဘ၀တိုင္းအသေခ်ၤ၊
ပံုပမာႏိုင္းၿပမယ္ေလ--ေမာင္ေရ--အာကာနန္းေဗြ လွ်မ္းပေန --စမ္းလေသာ္တာ ေမာင္သာၿဖစ္ရင္ ေလ--
ေမအၿမဲ ေမာင့္အပါးဆီမွမေသြ တဖ၀ါးမွမခြာလိုပါေပ--ေရတြက္ေၿပးကစား--ေငြၾကယ္ေလးမ်ားၿဖစ္ပါရေစ.. ♪ ♫
♪ ♫ အသဲကမၻာအသေခ်ၤ-- ေမာင္နဲ့အတူတြဲ မခြဲ မခြဲပါဘူေးလ-မဟာသမုဒၵရာေရ--ေမာင္ကၿဖစ္ရင္ --ေမကလဲ
မေသြဆိုင္း ေ၇လွိဳင္းၿဖစ္ခ်င္တယ္ေလ-သို ့မဟုတ္ -နွင္းဆီပန္းအဖူးအပြင့္ပမာေလ-ဆူးခက္ေလးေတြအလား
ေမ အပါးကခစားပါေမာင္ေရ-
အဆံုးတေန ့မွာေလ - ကႏၱာရေတာေတာင္စခန္းေၿမ ေရကန္သာ ေမာင္ကၿဖစ္ရင္ေလ--
ႏွစ္ၿဖာ အသင့္ဆင္ ့ ၾကာပန္းတပြင့္ ပြင့္ပါရေစလားေလ-♪ ♫-♪ ♫
ဘ၀ မွာ ဘယ္လို ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမွဳမ်ိဳး လိုရဦးမွာလဲ-- ကိုယ္ေနထိုင္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာတတ္ႏိုင္
သေလာက္ အက်ိဳးဳၿပဳလုပ္ငန္းေလးေတြ လုပ္ေပးရင္းခ်စ္ခင္အားကိုးရတဲ ့အေမာင္နဲ ့ ဒီလို သီခ်င္းေလး
ဆိုေနရရင္ ေမ ့ဘ၀ဟာၿပီးၿပည့္စံုလွပတဲ့ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးပါ--
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အေမာင္ေရ--ေလာကဓံတရားဆိုတာအယုတ္အလတ္ အၿမတ္မေရြး လူသားတိုင္းကို ရိုက္ခတ္ေနတာပဲေနာ္--
ဒါကို ေမ ဘ၀နဲ ့ရင္းၿပီးသိခဲ့ရပါတယ္။ ခုတေလာ--အေမာင္ မ်က္နွာမေကာင္းဘူး--စိတ္ထဲမွာတခုခု ကို တႏုံ ့နံု ့
ေတြးေနပံုပဲ-ညဘက္လဲ အစည္းအေ၀းရွိတယ္ဆိုၿပီး အိမ္ၿပန္ေနာက္က်တတ္တယ္။
တေန ့မွာ ေဒၚၾကီးစိုးဆိုတဲ ့ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ကိုေခၚလာတယ္။
“ေမ-ေရ--ေနာက္ဆို အေမာင္က ခ၇ီးေတြ ထြက္စရာရွိမယ္။ ေမ လဲအေဖာ္ရေအာင္ ေဒၚၾကီးစိုးကိုေခၚလာတာ--
အရင္သမီးေလးက လုပ္ေက်ြးေနတဲ ့မုဆိုးမၾကီး ေလ--သူ ့သမီးေလးက ၿမိဳ့ကၿပန္လာၿပီး အရင္အပတ္က
ဆံုးသြားတယ္-- ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံလဲမရွိ လို့ အားကိုးရာမဲ့ၿဖစ္ေနတာ-ေမ လဲအေဖၚရေအာင္
ေမာင္ေခၚလာတာ-”
ၾကည့္ရတာ ရိုးသားေအးေဆးပံုရတဲ ့ေဒၚၾကီးစိုးကို ေမ ခင္ပါတယ္။ေမ လဲ အေမနဲ့ေ၀းေနခ်ိန္ အားကိုးတိုင္ပင္
စရာရသြားတယ္-ေဒၚၾကီးစိုးက စကားေၿပာၾကည့္မွ ေတာ္ေတာ္ရိုးတာပဲ--ကိုယ့္သမီး ဘယ္သြားအလုပ္လုပ္တာ--
ဘာေရာဂါၿဖစ္ၿပီးဘယ္လို ဆံုးတယ္ဆိုတာ ေတာင္လံုး၀နားမလည္ဘူး-
“မသိပါဘူး--ေမရယ္-သမီးေလးက အရင္အိမ္မွာ စက္ခ်ဳပ္ေနတာေလ-
အရင္ႏွစ္က ေဒၚၿမၾကည္ က ထိုင္းနယ္စပ္ကအထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ အလုပ္ရွိ တယ္ဆိုၿပီးေခၚသြားတာပဲ--ေနတာ
စားတာစရိတ္ၿငိမ္းတဲ ့-လစာလဲ အေဒၚ ့ကိုမွန္မွန္ပို့ေပးတယ္-ခု သမီးက ဆံုးခါနီးမွ ၿပန္ေရာက္လာတာ-သူကလဲ
အားရင္ၾကတ္ငိုေနၿပီးအေဒၚ ့ကို ဘာမွေသခ်ာ မေၿပာၿပဘူး--ေဒၚၿမၾကည္ကိုလဲေမးလို့မရဘူး--ေလ”
ေဒၚၾကီးစိုးစကားေတြ နားေထာင္ၿပီး ေမ ့ရင္ထဲ ထင့္ေနလို ့အေမာင့္ကိုေမးမိတယ္-
“ဟုတ္တယ္ ေမ--ခုတေလာ-အေမာင္ လဲ ဒီကိစၥေတြကို ေသခ်ာ လိုက္စံုစမ္းေနတာ-ဒီရြာကေန ေဒၚၿမၾကည္
ေခၚသြားတဲ ့မိန္းကေလး ေတြမ်ားၿပီ။ သူတို့မိဘေတြကိုေတာ ့နယ္စပ္ကစက္၇ံုေတြပို့ထားတယ္ ေၿပာၿ႔ပီး
ၿပန္မလာ ၾကတဲ့သူေတြမ်ားတယ္။”
“ေဒၚၿမၾကည္ ကို ဘယ္သူမွ မေမးၾကဘူးလား--”
“သူကအရင္ ဒီရြာမွာလဲ ေနခဲ့ဖူးၿပီး ေငြေၾကး လဲ တတ ္နိုင္ေတာ ့သူ့ကိုအထင္ၾကီးၿပီးယံုေနၾကတာ။
ေဒၚၿမၾကည္က သူတို့ရြာက မိန္းကေလးေတြ ၿမိဳ့မွာ အလုပ္ရၿပီး အၿမင္က်ယ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ လို
့ပဲေၿပာတယ္။ ခုေခတ္ၾကီးမွာ သူရွာေပးတဲ့ အလုပ္က လစာေတြက လဲမက္ေလာက္စရာဆိုေတာ့ သူေၿပာတာယံု
ေနၾကတယ္။ အေမာင္ေတာ့ရင္ေလးတယ္-ခု အေမာင့္စကားကို သေဘာေပါက္နားလည္တဲ ့ လူေတြစုတိုင္ပင္ၿပီး
အဲ့ဲဒီကိစၥကို ေဖာိထုတ္၇မယ္။”
“အေမာင္ရယ္--သက္ဆိုင္တဲ့သူေတြ သူ့ဘာသာလုပ္ပေစေပါ ့--အေမာင္ကဆရာ၀န္-ေဆးကုေပးရင္
ေတာ္ၿပီေပါ့--စိတ္ ပင္ပန္းပါတယ္။”
“ဘယ္လိုေၿပာလိုက္တာလဲေမ--ဒီကိစၥဟာ အားလံုးနဲ့ဆိုင္တဲ ့ အမ်ိဳးသားေရးကိစၥ၊ ကိုယ့္ၿမန္မာမိန္းကေလး
ေတြ တဖက္ႏိုင္ငံ ေရာင္းစားေနၾကတာ-ဘ၀ပ်က္ေနၾကတာအေသဆိုးနဲ့ေသကုန္ၾကတာ--
ဘာမွမဆိုင္ဘူးလား- ဒီမိန္းကေလးေတြသာ ေမ့၇ဲ ့ ညီမေလးေတြ ဆိုရင္ ေမ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ--
ကိုယ့္လုပ္အားေလးနဲ ့မိဘ၊ ေမာင္နွမ၊ မိသားစုကို လုပ္ေက်ြးခ်င္တာပဲသိၿပီး ဘာမွမသိနားမလည္ၾက တဲ ့ ၊
ရိုးသားၿပီးယံုလြယ္တဲ ့ ့မိန္းကေလးေတြ ေရတိမ္နစ္ေနၾကတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေနၿ႔ပီလဲ-သိလား”
အို--အေမာင္ေအာ္တာ ေမ-ဒီတခါပဲ ခံရဖူးတယ္-ဟုတ္တယ္--အေမာင္ပင္ပန္း ေနတာမၾကည့္ရက္တဲ ့
ေမ ့အေတြးက သိပ္အတၱဆန္သြားတယ္ေနာ္--
“ေမ --ေတာင္းပန္ပါတယ္အေမာင္--ေမ တကိုယ္ေကာင္းဆန္သြားမိတယ္။ ကိုယ္နဲ့မဆိုင္ဘူးလို ့ေနလို့မ၇တဲ
့ကိစၥၾကီးပါ--အေမာင္မွန္ပါတယ္- ဒါေပမယ့္-သတိေတာ့ထားေနာ္--အေမာင့္မွာ အႏၱာရယ္ရွိမွာစိုးလို့ပါ။”
“ခု ေဒၚၿမၾကည္ ၇ြာၿပန္ေရာက္ေနတယ္--မနက္ၿဖန္ၿပန္မယ္တဲ ့-ဒီတေခါက္လဲ မိန္းကေလး ငါးေယာက္ေလာက္ပါ
သြားမယ္ၾကားတယ္- ၾကည့္ရတာ သူက နယ္စပ္မွာ လက္လႊဲနဲ ့ မိန္းကေလးေတြကိုထားခဲ့ပံုပဲ-- ဒီတေခါက္ ဘယ္
သူမွ အပါမခံ၇ေအာင္ ကိုယ္ တို့အဖြဲ ့ နယ္စပ္အထိလိုက္ၾကည့္ရမယ္။ ေမ က ေဒၚၾကီးစိုးနဲ ့ ေနခဲ့ေနာ္”
“ဟင္--သဘက္ခါပဲ--အၾကိဳေန ့ေရာက္ေတာ့မယ္--အေမာင္က ခ၇ီးထြက္ဦးမွာလား-
“မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ-မနက္ၿဖန္ သူတို့ထြက္တာနဲ ့ ကိုယ္တို ့လိုက္ထြက္ရမွာ--ေဒၚၿမၾကညိက သိပ္လည္တာ--
အရင္လဲမသကၤာတဲ့ အဖြဲ ့ေတြ က လိုက္တာ သူက ေၿခရာေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ အေမာင္တို ့ က
ေသခ်ာ ေစာင့္ၾကည္ ့ၿပီး သူတို့ကားထြက္တာနဲ ့ေနာက္ကတန္းလိုက္ရမွာပဲ။”
အေမာင့္ကို ၾကည့္ၿပီး ေမ့စိတ္ထဲေလးေနသလိုပဲ--ထူးထူးၿခားၿခား အဲဒီညက သၾကၤန္မိုးေၿပးေလးရြာၿပီး
ပိေတာက္ေတြ လည္း ပြင့္တယ္။
ေနာက္ေန ့မနက္ သြားခါနီး ပိေတာက္ေတြ တေပြ ့ၾကီးနဲ ့အေမာင္ကေမ ့ကို ေ၇ေလာင္းတယ္-
“ ေ၇ၾကိဳလာင္းခဲ့တယ္ေနာ္--ေမ -အၾကိဳေန ့ေရေလာင္းမခံရရင္ ေမ ငိုေနမွာစိုးလို ့”
အေမာင္ေၿပာမွ ေမ ့စိတ္ထဲတမ်ိဳးၿဖစ္မိတယ္။ ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ ့မွာ ေမာင္တို့သြားမယ္ ့ ဟိုင္းလက္ ကား
ေလး ေရာက္လာေတာ ့ သြားမယ္ေနာ္--ေမ -ဆိုၿပီးလက္ၿပၽႏုတ္ဆက္သြားတယ္-
အေမာင္ေပးခဲ့တဲ ့ ပိေတာက္ပန္းေတြ ဘုရားရွင္ကိုကပ္လွဴၿပီး အေမာင္တို ့ လုပ္ငန္းေအာင္ၿမင္ပါေစ-လို့
ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။ဒါေပမယ့္ ေမ ့ဆုေတာင္းေတြ မၿပည့္ခဲ့ပါဘူး---
ညေနေစာင္း မွာ အေမာင္တုို ့စီးသြားတဲ ့ကားေမွာက္လို ့ အားလံုး အေရးေပၚဌာနေရာက္ေနၿပီဆိုတာလဲ
ၾကားေရာ ေမ ေဆးရံုကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားေပမယ္ ့ အေမာင့္အသက္ကိုမမွီေတာ့ဘူး--
မိန္းကေလးေတြတင္ၿပီး ထြက္ေၿပးတဲ ့ေဒၚၿမၾကည္တို ့ကားကို မွီေအာင္လိုက္ေမာင္းရင္း ကားခ်င္း ပြတ္မိရင္း
နွစ္စီးလံုး ေမွာက္တာတဲ ့--ဟိုဘက္ကားက ေဒၚၿမၾကည္ နဲ ့သူ ့ဒရိုင္ဘာ ၊ ဒီဘက္ကားက အေမာင္နဲ့ေနာက္
နွစ္ေယာက္ဆံုးသြားတယ္တဲ ့--မိန္းကေလးေတြ ကိုေတာ့ ၿပန္ေခၚခဲ့ႏိုင္တယ္တဲ့-
အို--ေမ့ ရင္တခုလံုး ေၿဗာင္းဆန္ၿပီး ၿဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို မယံုႏိုင္သလိုပဲ--
မနက္ကမွ အေမာင္ က ပိေတာက္ပန္းေလးေပးၿပီး ေမ ့ကို ေရေလာင္းခဲ့ေသးတယ္ေလ။
ေမ မငိုေအာင္ ေခ်ာ့သြားတယ္ေလ--အေမာင္က ဘာလို့ေသရမွာလဲ-
မဟုတ္ဘူး-အေမာင္ေသတာ မဟုတ္ဘူး--
အေမာင္ဟာတစ္သက္လံုး ၿမင့္ၿမတ္တဲ ့စိတ္ထားနဲ ့ေကာင္းတာေတြပဲလုပ္ခဲ့တာေလ-
ဒီလိုလူကိုမွ ရက္စက္လွခ်ည္လားကံၾကမၼာရယ္--
အေမာင္ေ၇--အေမာင္ ေမ ့ဆီၿပန္လာမယ္ဆို -
ေမ နဲ ့ တဘ၀ လံုးလက္တြဲေလွ်ာက္မယ္ဆို-- ေမ့၇ဲ ေကာင္းကင္ဟာ ၿပိဳက်ပ်က္စီး သြားပါၿ႔ပီ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အေမာင္ မရွိေတာ့ေပမယ္ ့ ေမ ဒီရြာေလးမွာပဲ ဆက္ေနခဲ့ပါတယ္။
အေမာင္လုပ္ေစခ်င္တဲ ့အလုပ္ေတြေမ ဆက္လုပ္ေပးမယ္ေလ- အေမာင္တို့အသက္နဲ ့ရင္းၿပီး လမ္းၿပသြားလို ့
ခုဆို ၇ြာသူရြာသားေတြကို အၿမင္က်ယ္ကုန္ၾကၿပီေလ-မိန္းကေလးေတြလဲ အသိတရားရွိၿပီး အယံုမလြယ္
ၾကေတာ့ပါဘူး--သမၼာအာဇီ၀က်တဲ့အလုပ္ကိုလဲေရြးတတ္ေနၾကပါၿပီ။
ရိ္ုးသားတဲ ့ေက်းလက္က ပန္းေလးေတြ အားမာန္အၿပည့္နဲ ့ လန္းဆန္းေနပါၿပီအေမာင္- အေမာင္ ေရာက္ရာ
ဘ၀က၀မ္းသာပီတိနဲ ့သာဓုေခၚႏိုင္ေအာင္ ေမ အမွ်ေ၀ ေနပါတယ္။
ေမလဲ အေမာင္ဆံုး ကာစ က ရူးမတတ္ ခံစားခဲ့ရတဲ ့ စိတ္ေတြကို တရားေရေအး နဲ့ေဆးေၾကာၿပီး
ခုဆို ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္တဲ ့ ေမ ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ အေမာင္ မရွိေတာ့ေပမယ္ ့ အေမာင့္ပံုရိပ္ေတြ ၊အေမာင့္စကား
သံေလးေတြ၊ အေမာင္ ့အဆံုးအမေတြနဲ ့ ေမ ေလ ဘ၀ကို အဓိပါယ္ရွိွရွိၿဖတ္သန္းေနပါတယ္ အေမာင္-ၿမတ္စြာ
ဘုရားေဟာၾကားခဲ့တာ-- လူသားေတြဟာ သံသရာတေလွ်ာက္ က်ခဲ့ရတဲ့မ်က္ရည္ေတြဟာ သမုဒၵရာ
နွစ္စင္းစာမက မ်ားခဲ့လွၿပီ--တဲ ့-
ေမ-- မငိုေတာ့ပါဘူး အေမာင္-
ေမ ့ မ်က္ရည္နဲ ့တမ္းတၿခင္းေတြေၾကာင္ ့ ေရာက္ရာဘ၀မွာ အေမာင္ ့ကို မပူေလာင္ေစခ်င္ဘူးကြယ္--
ေမ ့မ်က္ရည္ေတြကို သိမ္းလိုက္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္အေမာင္ရယ္--ခုလို ပိေတာက္ေတြပြင့္ဖူးၿပီး လြမ္းငွက္ေလး
တြန္ၾကဴးေနတဲ ့ အတာေႏြဦး ကို ေရာက္လာခဲ့ရင္ေတာ ့ ေမ လြမ္း ပါရေစ ေနာ္- ေဟာဒီ ့စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ
ပန္းေၾကြေလးေတြေမွ်ာရင္ း ဥၾသငွက္ေလးနဲ့အၿပိဳင္ အေမာင့္အတြက္ မဆံုးႏိုင္တဲ ့အလြမ္းေတးေလး
သီပါရေစေနာ္--အေမာင့္ကိုတမ္းတရင္း ပန္းေၾကြေလးေတြကို စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲေမွ်ာခ်အၿပီး မွာ ပိေတာက္
လမ္းေလးအတိုင္း ေမ ၿပန္လွည့္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ--
“ေမေမ--သားသားေရသြားကစားေတာ့မယ္ေနာ္-”
ေဒၚၾကီးစိုး ဆင္ထားေပးတဲ ့ ၀တ္စံုအသစ္ေလးနဲ ့ သၾကၤန္ဦးထုပ္ေလးနဲ ့ ေရေသနတ္ေလးကိုင္ထားတဲ ့
သားေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
“ဟယ္--တစ္ေယာက္တည္းသြားမလို့လား-ေမေမလဲလိုက္ခဲ့မယ္ေလသားသားရဲ ့”
“ဒီလမ္းထိပ္တင္ပါ-သားသားတို ့မူၾကိဳေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးပက္လို့ရေအာင္ဆရာမက လုပ္ေပးတာ--
ေဒၚၾကီးစိုးလိုက္ပို့မွာ--ေမေမမလိုက္နဲ့ေတာ့-- ေမေမက လူၾကီးဆိုေတာ ့ ေယာဂီ၀တ္စံု၀တ္ၿပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း
သြားေလ” တတ္လိုက္တဲ့သားေလး--အေမာင္ေ၇-သားေလးကအေမာင္ ့အတိုင္းပဲ -
ခု ေမ ့ကို ဆရာလုပ္ေနၿပီသိလား-
ေလာကၾကီးမွာ ေမ တစ္ေယာက္တည္းမက်န္ခဲ့ရေအာင္ ေမာင့္ကိုယ္စား ထားခဲ့တဲ ့ လက္ေဆာင္ေလးေပါ ့ေနာ္-
ဒီသားေလး ၾကီးလာရင္လဲ အေမာင့္လို စိတ္ဓါတ္ၿမင့္မားေအာင္၊ တည္ၾကည္၇ဲရင့္ၿပီး အမ်ားအက်ိဳးအတြက္
ေဆာင္၇ြက္တတ္ေအာင္ ေမ သြန္သင္ဆံုးမရဦးမယ္။
ဒီသားေလးကိုၿပဳစုပ်ိဳးထာင္ဖို ့မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ ့ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေအာင္ ေမ
ၾကိဳးစားမာန္တင္းရင္း ခုလို အတာေႏြဦးမွာေတာ့ဥၾသငွက္ေလးနဲ့ အတူ ေမ ့ကို လြမ္းခြင့္ၿပဳပါဦးအေမာင္ရယ္--
ေဒၚၾကီးစိုး လက္ကိုဆြဲၿပီး သားေလးထြက္သြားတာကို ေငးၾကည့္ရင္း ေမ့ရင္ထဲကေန အေမာင့္ကို ကတိစကား
ေတြ တိုင္တည္ေၿပာဆိုေနမိပါေတာ့တယ္။
--
No comments:
Post a Comment